- quisque
- quis-que, quaeque, quodque, and subst. quicque (quidque), pron. indef., whoever or whatever it be, each, every, every body, every one, every thing (prop. of more than two persons or things; cf.II.
uterque): non tute incommodam rem, ut quaeque est, in animum induces pati?
Ter. Hec. 4, 2, 27;ut in quo quisque artificio excelleret, is in suo genere Roscius diceretur,
Cic. de Or. 1, 28, 130; id. Rep. 6, 24, 26:tantum quisque laudat, quantum se posse sperat imitari,
id. Or. 7, 24:quod cuique obtigit, id quisque teneat,
id. Off. 1, 7, 21:magni est judicis statuere, quid quemque cuique praestare oporteat,
id. ib. 3, 17, 70:sibi quoque tendente, ut periculo prius evaderet,
Liv. 21, 33:ut quaeque stellae in iis, finitimisque partibus sint quoque tempore,
Cic. Div. 2, 42, 89:quamcumque rem a quoque cognorit,
id. de Or. 1, 15, 67:scrobes ternorum pedum in quamque partem,
Plin. 17, 22, 35, § 167:proximis quibusque correptis,
Flor. 1, 9:prout quique monitione indigerent,
Suet. Aug. 89.—With gen.:tuorum quisque necessariorum,
Cic. Fam. 1, 9, 25:quantulum enim summae curtabit quisque dierum, Si,
Hor. S. 2, 3, 124.—With comp.:quo quisque est sollertior, hoc docet laboriosius,
Cic. Rosc. Com. 11, 31:quo majus quodque animal, eo, etc.,
Cels. 2, 18:ut quique (pedes) sunt temporibus pleniores, hoc, etc.,
Quint. 9, 4, 83:bonus liber melior est quisque, quo major,
Plin. Ep. 1, 20, 4.—With sup., to express universality (quisque is then placed after the sup.; class. with sing. and neutr. plur.; rare with plur. masc. and fem. ): doctissimus quisque, every learned man, i. e. all the learned, Cic. Tusc. 1, 31, 77:recentissima quaeque sunt correcta et emendata maxime,
id. Ac. 1, 4, 13:in omni arte optimum quidque rarissimum est,
id. Fin. 2, 25, 81:asperrima quaeque ad laborem deposcimus,
Liv. 25, 6, 23; Suet. Caes. 44; Tac. A. 1, 24; Sen. Ep. 31, 1; Plin. Ep. 1, 5, 13:summum quodque spectate, milites, decus,
Liv. 7, 32, 14; 23, 3, 14:antiquissimum quodque tempus,
Caes. B. G. 1, 45:gravissima quaeque grana serere,
Plin. 18, 8, 20, § 85.—With plur. masc. and fem.: optumi quique expetebant a me doctrinam sibi, Plaut. Most. 1, 2, 76:fortissimis quibusque amissis,
Just. 5, 6, 3; Lact. Epit. 51, 2:multi mortales convenere... maxime proximi quique,
Liv. 1, 9, 8; cf.:tot leges et proximae quaeque duriores,
Cic. Off. 2, 21, 75; id. Lael. 10, 34:litterae longissimae quaeque,
id. Fam. 7, 33, 2; id. Att. 16, 11, 2.—With ordinal numerals, to denote generality, universality (placed after the ordinal): vix decimus quisque est, qui ipsus se noverit,
scarcely one in ten, Plaut. Ps. 4, 2, 17:tertio quoque verbo excitabatur,
at every other word, Cic. Rab. Post. 12, 34: quinto quoque anno, every fifth year, i. e. every four years, id. Verr. 2, 2, 56, § 139:quinto quoque palo,
Plin. 17, 22, 35, § 169.—Rarely of time (days, years, etc.), without an ordinal numeral:notentur, quae (ova) quoque die sint edita,
Col. 8, 5, 4:annis quibusque,
every year, Plin. 33, 3, 15, § 52.—With primus, the very first, the first possible:primo quoque tempore,
as soon as possible, Cic. Phil. 3, 15, 39:primo quoque die,
at the earliest day, as soon as possible, id. ib. 8, 11, 33:exercitui diem primam quamque dicere,
the earliest day possible, Liv. 42, 48:primum quicque videamus,
the very first, Cic. N. D. 3, 3, 7.— Quisque stands freq. in app. with plur. subst.:ubi quisque vident, eunt obviam,
Plaut. Capt. 3, 2, 2:sibi quisque habeant, quod suom est,
id. Curc. 1, 3, 24:decimus quisque ad supplicium lecti,
Liv. 2, 59:octo delecti notissimus quisque,
id. 7, 19, 2:(consules) in suas quisque provincias proficiscerentur,
id. 25, 12, 2; 1, 44, 1;viri in vestibulo suarum quisque aedium stabant,
Curt. 4, 4, 14:ultimi cum suis quisque ducibus,
id. 3, 3, 25; 5, 2, 6; 6, 11, 20.— Often in connection with se, suus (in good prose almost always placed after the pron., Zumpt, Gram. § 701; cf.Krebs, Antibarb. p. 983): pro se quisque,
Cic. Agr. 1, 9, 26:pro se quisque ad populum loquebatur,
id. Verr. 2, 1, 27, § 68:ut quanti quisque se ipse faciat, tanti fiat ab amicis,
id. Lael. 16, 56:suam quisque homo rem meminit,
Plaut. Merc. 4, 5, 51:cum suo cuique judicio sit utendum,
Cic. N. D. 3, 1, 1:edixit, ut quod quisque a sacris haberet, id in suum quidque fanum referret,
id. ib. 3, 34, 84:quo feret natura sua quemque,
id. Brut. 56, 204:dicere quos cupio nomine quemque suo,
Ov. Tr. 3, 4, 64:quisque suos patimur Manes,
Verg. A. 6, 743:suum quisque flagitium aliis objectantes,
Tac. H. 2, 44:quos Poenus in civitates quemque suas dimisit,
Liv. 21, 48, 2; cf. Just. 13, 6, 2; 33, 2, 8; Tac. A. 6, 37.—Quisque, of two, for uterque, each:oscula quisque suae matri properata tulerunt,
Ov. F 2, 715:duas civitates ex unā factas: suos cuique parti magistratus, suas leges esse,
Liv. 2, 44, 9; 2, 7, 1; 10, 12, 3; 27, 35, 3;for utercumque: ut cujusque populi cives vicissent, etc.,
id. 1, 24, 3 (dub. al. cujus) — Quisque as fem. for quaeque, like quis (ante - class.):omnes meretrices, ubi quisque habitant, invenit,
Plaut. Poen. prol. 107:quo quisque pacto hic vitam vostrarum exigat,
Ter. Hec. 2, 1, 19.—Transf., for quicunque, whosoever, every one who, all that (ante- and postclass.):quemque videritis hominem,
Plaut. Mil. 2, 2, 5; id. As. 1, 3, 47; 2, 3, 24; Liv. 1, 24:at tu, quisque doles, amice lector,
Sid. Ep. 4, 11 in carm.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.